Joanna Opiat-Bojarska - Gra pozorów, Niebezpieczna gra, Gra o wszystko (Aleksanda Wilk)

Dzisiaj wyjątkowo skupię się na aż 3 książkach na raz, ponieważ nie widzę sensu w tym, żeby przechodzić proces pisania o każdej z nich osobno. To jedne z tych niewielu książek, które wynudziły mnie niesamowicie i żałuję czasu straconego na czytanie ich.

Na pierwszą część serii o Aleksandrze Wilk trafiłam już dawno temu i wtedy wydawała mi się całkiem fajna, ostatnio, kiedy po przeczytaniu pozostałych tomów serii postanowiłam ją sobie odświeżyć zastanawiałam się  na jaki rodzaj upośledzenia psychicznego wtedy cierpiałam. co ja w niej wtedy widziałam.

Autor: Joanna Opiat- Bojarska
Tytuł: tom 1: Gra pozorów
tom 2: Niebezpieczna gra
tom 3: Gra o wszystko
Cykl: Aleksandra Wilk
Ilość stron: tom 1: 320
tom 2: 436
tom 3: 456
Wydawnictwo: Czwarta Strona
Kategoria: thriller/sensacja/kryminał

Każdy z tomów dotyczy czegoś innego. W pierwszym spotykamy się z tajemniczymi nagraniami, zmarłym mężem, który być może jednak żyje, z zanikami pamięci i porwaniami, drugi spróbuje zaskoczyć nas tajemniczym mężczyzną, który po ciężkim wypadku cierpi na amnezję i jedynym, co pamięta jest nazwisko panieńskie naszej głównej bohaterki, trzecia zainteresowała mnie najbardziej, ponieważ dotyczyła serii podejrzanych samobójstw w dziwnie zainscenizowanych okolicznościach.

Tym, co łączy całą serię jest postać głównej bohaterki - Aleksandry Wilk. Kobiety niezwykle irytującej, pani psycholog, która w wielu momentach może wydawać się bardziej niezrównoważona psychicznie od swoich pacjentów. Nie przypadła mi do gustu i myślę, że to właśnie jest powód tego, jak źle postrzegam całą serię. Gdyby główną postacią był ktoś, kto działa racjonalnie, panuje nad swoimi emocjami i przewiduje konsekwencje swoich czynów moje zdanie na temat tego wszystkiego, co dzieje się w książkach byłoby inne. Oczywiście nie doszłoby do wielu moim zdaniem głupich sytuacji, których z łatwością dałoby się uniknąć, ale na ich miejsce można by wprowadzić inne, które przyczyniły by się do tego, że dobry pomysł na serię zostałby wykorzystany w 100% i wykonany rewelacyjnie.

Raczej nikomu nie polecę tego cyklu, ponieważ sama wynudziłam się przy nim niemiłosiernie, ale ciągle liczyłam na to, że kolejna część okaże się lepsza od poprzednich i mnie zainteresuje. Niestety tak się nie stało, a ja straciłam dużo czasu, który mogłam poświęcić na czytanie czegoś innego, no ale cóż. Może to wynika z mojej niechęci do polskich twórców, a może z tego, że ta seria naprawdę jest kiepska, nie będę dociekać.

Jedną rzeczą, która bardzo podobała mi się we wszystkich częściach cyklu są cudowna okładki, które urzekły mnie swoim wyglądem oraz tym, że w prostu, ale nie zdradzający zbyt wiele sposób nawiązują do fabuły. Bardzo podoba mi się też to, że wszystkie tytuły są ze sobą połączone słowem "gra".