Najsmutniejsze dziecko - Cathy Glass

Książka, którą poleciła mi mama. Wciągnęłam w dwa pełne smutku i emocji wieczory.

Autor: Cathy Glass
Tytuł: Najsmutniejsze dziecko
Ilość stron: 398
Wydawnictwo: Hachette Polska
Kategoria: literatura faktu

"Łza spłynęła po policzku Donny. Potem następna. "Mama mówi, że muszę zmyć ten brud, ale on nie chce zejść, choć wciąż próbuję." Patrzyłam, nie wiedząc jak zareagować, a Donna przełożyła szczoteczkę i zaczęła szorować drugą dłoń z dziką determinacją w oczach.

Wzruszająca opowieść i dziesięcioletniej Donnie, krzywdzonej przez matkę i rodzeństwo. Znęcali się nad nią fizycznie i psychicznie na wszelkie sposoby, bo była „najsłabsza w miocie“. Gdy trafiła do rodziny zastępczej Cathy Glass, jej traumatyczne przeżycia wyszły na jaw.

To książka o cudownej, uzdrawiającej sile miłości. Gdy dziecko jest kochane, nawet najgorsze przeżycia odchodzą w zapomnienie." -opis z tyłu okładki


Cały dzień czekam, żeby móc w końcu usiąść przy laptopie i zabrać się za pisanie tej recenzji, a gdy ta chwila w końcu nadeszła mam w głowie pustkę. Nie wiem co napisać, ciężko nazwać mi książkę o patologicznej historii i przemocy w rodzinie świetną, ale taka właśnie jest. Oczywiście nie chodzi mi tutaj o dramatyczną sytuację bohaterki, ale o całokształt.  To jaką odwagą wykazała się autorka i jaki trud podjęła pisząc na tak niełatwy i kontrowersyjny temat.

Książka opisuje wzruszającą  historię dziecka, które z rąk swoich najbliższych doznało najgorszych krzywd. Te osoby, które powinny zapewniać dziesięcioletniej Donnie poczucie bezpieczeństwa przyczyniły się do jej cierpienia i wyrządziły w jej psychice szkody, które będą dawać o sobie znać przez kolejne lata życia dziewczynki. Historia poruszająca i smutna, ale dająca nadzieję, że są jeszcze na świecie osoby gotowe walczyć o dobro innych. Takim aniołem dla Donny staje się Cathy, która zostaje jej rodziną zastępczą i pomaga przywrócić dziewczynce równowagę w życiu i nakierować ją na odpowiednie tory. Początki są ciężkie, ale dzięki sumiennej pracy, wysiłku i sercu włożonym w pomoc dziecku udaje się odmienić jej los.

Bardzo spodobał mi się sposób w jaki pani Cathy Glass poruszyła tak ciężki temat. Książkę czyta się szybko i odczuwa przy tym całą gamę emocji, od radości przy okazji zabawnych sytuacji z życia rodziny zastępczej, poprzez ulgę i szczęście odczuwanie przez bohaterów podczas beztroskich rodzinnych wypadów, aż po smutek i rozpacz w momentach kryzysowych.

Najgorsze w całej tej historii wydaje mi się to, że wydarzyła się ona naprawdę. To przerażające, że są na świecie osoby zdolne do wyrządzenia bezbronnemu dziecku takiej krzywdy. Można pocieszać się tylko myślą, że oprócz takich potworów istnieją też anioły w ludzkiej skórze, które gotowe są poświęcić swój czas i miłość, żeby odmienić ich los.